2/09/2016

Kenneth en Jeroen


Gisteren waren tijdens de wedstrijd Ajax-Feijenoord spreekkoren te horen over de moeder van Kenneth Vermeer.
Daarnaast werd er door een supporter een pop, voorstellende diezelfde Kenneth Vermeer, opgehangen aan een strop.
Het positieve aan de daad van deze supporter is dat het aantoont dat je voor IS-achtig gedrag helemaal geen moslimextremist nodig hebt. Tenzij het hier een moslimextremist betrof, maar dat lijkt me sterk want Ajax is, naar ik altijd begrepen heb, een Jodenclub. Daarbij zou hij dan wel een pop met gebleekt háár hebben opgehangen, vermoed ik.
Je zou ook kunnen zeggen dat deze daad aantoont hoe dicht baldadigheid bij gruwelijkheid ligt. Of bij wansmaak.
Het meest waarschijnlijk is dat het hier om een jongen gaan die zo onzeker is dat hij zichzelf overschreeuwt. Het Ard van der Steur model.
Hoe dan ook.
Na afloop van de wedstrijd werd Kenneth Vermeer geinterviewd door NOS verslaggever Jeroen Gruter. Een interview dat ik met stijgende verbazing aanhoorde omdat het leek alsof Gruter een cursus tranen trekken had gevolgd bij Natasja Froger, de moeder aller emo tv.
Het voornaamste wapen van de emo-interviewer is: blijven benadrukken hoe erg het allemaal is. Ook al ontkent de geinterviewde of zegt hij dat het wel mee valt: gewoon ijzereheinig doorgaan; er komt altijd wel een moment dat hij of zij breekt, al was het maar om van dat kutinterview af te zijn. Dan is het een kwestie van je mond houden, empathisch ja knikken en inzoomen op de tranen.
Dat probeerde Gruter ook.
Ik heb de vragen even achter elkaar gezet:
Hoe ís het met je?
Wat is er allemaal niet over je heen gegaan?
Hoor je de spreekkoren als je in het veld staat?
Maar kun je dat echt van je af laten glijden?
Toch kan ik me voorstellen dat het onder je huid kruipt?
Heb je ook het verhaal gehoord van die pop die ze hebben laten hangen?
Je hebt het gezien?
Ik kan me voorstellen dat het je ontzettend veel doet, want dit zijn ook de mensen die jou hebben toegejuicht in het verleden.
Doet het dan nog iets met je of is er zoiets van: nou ja laat maar?
Waar moet het naar toe op deze manier?
Het lukte niet. Vermeer begon niet te huilen. Sterker, hij gaf geen krimp. Het was duidelijk dat hij geen zin had om er veel woorden aan vuil te maken.
Heel verstandig: aan dit soort hooligans moet je zo min mogelijk aandacht besteden.
Waarschijnlijk vindt Jeroen Gruter dat zelf ook, maar hier openbaart zich de spagaat van de verslaggever: hij wil een opzienbarend interview maken. Hij wil ophef.
Zo werkt het nou eenmaal in de wereld van het nieuws: ook al vindt iedereen dat je er beter geen aandacht aan kan besteden, toch zal het er vandaag in iedere krant, in ieder radioprogramma, in elke talkshow op tv over gaan.

De drang om te scoren is nou eenmaal groter dan de drang om iets verstandigs te doen getuige ook deze column.