11/27/2012

De overname van Griekenland


Driekwart van de fusies en overnames in het bedrijfsleven mislukt. Waarom? Omdat het ontzettend lastig is om twee culturen samen te laten gaan. In ‘De prooi’ beschrijft Jeroen Smit mooi de richtingenstrijd  tussen ABN-ers en AMRO-ers  die twintig jaar na de fusie nog steeds in alle hevigheid woedt.
Overnames van landen mislukken over het algemeen ook. De Amerikanen dachten democratie in Irak te kunnen brengen; Nederland dacht tot halverwege de vorige eeuw dat ze Indîe kon inlijven.
Het is naïef om te denken dat de Grieken onder invloed van boetes en hoge rentes zullen veranderen. Generaliserend gezegd hechten Grieken minder aan hard werken dan Nederlanders. Ik heb daar geen moreel oordeel over; misschien is er juist veel voor te zeggen om het rustiger aan te doen, maar dat die twee culturen niet goed samen gaan, is duidelijk.
Er leeft in Griekenland, maar ook in een land als Italïe, een diep wantrouwen tegen de overheid. Een half jaar geleden belde ik met een vriend die al vijftien jaar in Rome samenwoont met een Italiaan. Het ging financiëel niet zo goed. Waarom? Omdat hij onder premier Monti voor het eerst in zijn leven belasting moest betalen.
Je kan zeggen: dat is hoopvol. Ik vrees echter dat Monti het niet zo heel lang uithoudt en dat zijn aanpak slechts een druppel op een gloeiende plaat zal blijken.
Cultuur zit nou eenmaal in de porieën van een samenleving.
De halsstarrige pogingen van de Noord Europese regeringsleiders om Zuid Europa in de pas te laten lopen doet denken aan het misplaatste ‘idealisme’ van Bush ten tijde van de inval in Irak.
Een fusie of een overname is alleen succesvol als het tussen gelijkgestemden plaatsvindt.