10/03/2016

Vindicat

Er is de afgelopen week al veel gezegd over de incidenten bij studentenvereniging Vindicat, toch wil ik er ook iets over zeggen.
Omdat het me aan het hart gaat; ik was er zelf lid. Sterker, ik zat in de Senaat.
Ik wil drie punten behandelen.
Allereerst: de ontgroening
Het universiteitsbestuur van Groningen pleit voor het afschaffen van de ontgroening. Ik vind dat een nogal rigoreuze maatregel. Wekelijks krijgen scheidsrechters op voetbalvelden klappen, maar volgens mij heeft nog nooit iemand gepleit voor het afschaffen van amateurvoetbal.
Daarbij, het is een utopie; ontgroening is een veenbrand: je trapt hem hier uit, hij laait even verder weer op.
Ik denk juist dat je hem veel serieuzer moet nemen, want hij heeft wel degelijk een functie.
In feite doen studentenverenigingen namelijk wat de overheid de afgelopen veertig jaar heeft nagelaten: ze zorgen voor een gedegen inburgering van nieuwkomers. Je leert tijdens zo’n introductietijd heel snel de gewoontes en waarden van een samenlevinkje kennen.
Je zou kunnen zeggen dat de problemen met de jongeren in Zaanstad het gevolg zijn van het ontbreken van een ontgroening. Rapper Boef zou een stuk aangepaster zijn geweest als hij een maandje was ontgroend bij Vindicat.
Het probleem met de ontgroening is dat het een doel op zich is geworden. Ontgroenen om het ontgroenen. Het interesseert niemand meer waarom het ook al weer was, het is gewoon leuk om iemand af te zeiken, leuk om de macht te voelen die je als ouderejaars even hebt. Lekker ook om jouw frustraties bot te vieren op een hulpeloos slachtoffer.
De ontgroening gaat mis door amateurisme. Onder het mom van traditie en folklore doet iedereen maar wat.
Je zou het m.i. professioneler moeten aanpakken. Meer onderbouwd, meer doelgericht en steeds voor ogen houdend: waarom doen we dit ook al weer?
Dan het op internet gepubliceerde lijstje van meisjes en hun bedprestaties. Dat is natuurlijk walgelijk, maar om nou, zoals NRC deed, te stellen dat het corps een cultuur heeft waarin seksisme wordt aangemoedigt, is echt onzin. Natuurlijk zijn jongens op het corps seksistisch, maar dat is iedere jongen van twintig die met een paar vrienden in de kroeg zit en een biertje drinkt.
Jongens hebben het nou eenmaal met elkaar over konten, tieten, lekkere wijven, dat is echt overal hetzelfde: in de kleedkamer van de voetbalclub, in het cafe na de bijeenkomst van de Jonge Socialisten of na afloop van een redactievergadering van het NRC.
Als je seksisme uit wil bannen moet je elke kroeg, elk clubhuis van Nederland langs.
Dan mijn derde punt: het gesloten karakter.
Het corps is veel te veel in zichzelf gekeerd. Dat is wel enigszins begrijpelijk als je ziet wat voor reacties er los komen bij een incident zoals vorige week. Wat een haat, wat een woede barst er los op internet, en wat een absurde vooroordelen. Maar goed, dat schijnt erbij te horen tegenwoordig; het komt ongetwijfeld van dezelfde holbewoners die vinden dat alle Marokanen dieven zijn en alle vluchtelingen serieverkrachters.
Helaas vond ik de reactie van minister Bussemakers ook nogal  dubieus: ze wilde dat Sybrand van Haersma Buma zich openlijk distantieerde van zijn oude vereniging omdat hij vorig jaar vond dat alle moslims zich zouden moeten distantieren van IS. Nog even en ze staat in een zaaltje te roepen: wllen we meer of minder corpsleden?
Maar goed, het corps heeft dat ook aan zichzelf te danken: het moet gewoon opener worden. Je kan in deze tijd niet meer doen alsof je op een onbewoond eiland zit en de rest van de maatschappij daar ergens op het vaste land. Dan roep je de problemen over jezelf af.
Toen ik in de Senaat zat lag er een verzoek van een journalist en twee fotografen om een boek over Vindicat te maken. Daar waren veel leden toen tegen, maar ik vond het juist wel een goed idee omdat we volgens mij niks te verbergen hadden. Een jaar lang waren ze overal bij; fotografeerden ze alles. Toen het boek uitkwam gebeurde er… niks. Geen rel, geen ophef. Natuurlijk er waren mensen die vonden dat het een zwijnenstal was bij ons, maar het geheimzinnige, het spannende, was er vanaf.
Het corps moet zich veel meer bewust zijn van het feit dat het onderdeel is van de maatschappij. Dat voorkomt ook later problemen, want volgens mij is er wel degelijk een parallel te trekken tussen het gesloten karakter van het corps en het gebrek aan realiteitszin bij topbankiers en andere topmensen in het bedrijfsleven.