De carriere van een topsporter vertoont nogal wat
gelijkenissen met die van een politicus.
Zo werd afgelopen week, met de val van Halbe Zijlstra weer
eens duidelijk.
Elf jaar lang trainde hij voor dat wat hij zo graag wilden
halen: een ministerspost.
Elf jaar lang knapte hij het vuile werk op voor de VVD:
eerst als staatsecretaris voor OCW, waar hij keiharde bezuinigingen door moest
voeren. Ondankbare taak, er werden emmers mest over hem uitgestort, maar hij
liet zich niet van de wijs brengen. Hij had immers dat ene doel voor ogen:
minister worden.
Daarna was hij als
fractievoorzitter jaren de bad cop van de VVD. De rechtse jongen die potentiele
PVV stemmers naar zijn partij moest lokken. Weer kreeg hij ladingen kritiek,
maar het gleed langs hem af als druppels op een anti aanbaklaag.
Want er was dat ene doel.
En toen, na elf jaar afzien, was
daar eindelijk de beloning: minister. De Olympische medaille voor een
politicus.
Normaal gesproken ben je dat vier
jaar. Halbe struikelde na vier maanden.
De Olympische
medaille werd hem afgenomen, omdat hij had gelogen. Net zoals de
Russische sporters mag hij niet meer meedoen. Hij is de
Dennis Joeskov van de politiek.
De kans dat je als politicus of
sporter slaagt is ontzettend klein. Het hangt van zulke kleine dingen af.
‘Ik had vandaag de benen niet’, hoorde
ik Jorrit Bergsma zeggen na zijn verloren tien kilometer finale.
Ongelooflijk. Je hebt 365 dagen in een jaar, hij heeft hier
vier jaar naartoe gewerkt, dat zijn 1460 dagen. En dan net die ene dag heb je
de benen niet.
‘Je moet een beetje gek zijn,’
zei Jorien ter Mors na afloop van haar 1000 meter.
Ik denk dat topsport een vorm van verstandsverbijstering is.
Je sluit je af voor de werkelijkheid, je traint elke dag, dag in dag uit, jaar
in jaar uit. Je leeft als een monnik voor je sport. Telkens als je verliest,
denk je, ik moet nog harder trainen.
Hoe langer je het doet, hoe lastiger het wordt om de
realiteit onder ogen te zien: stoppen zou betekenen dat je je jaren voor niets in
het zweet hebt gewerkt. Dus ga je door.
Het is hetzelfde principe als met
mensen die schulden maken: je blijft maar geld uitgeven aan nutteloze dingen,
sigaretten, drank, staatsloten, omdat het dan lijkt alsof alles normaal is. De
enveloppen van het gasbedrijf gooi je ongeopend in de prullenbak.
‘Er waren geen tekenen van in
training, maar het gebeurde’, zei Jac
Orie over Sven Kramer na zijn zesde plaats op de tien kilometer.
Halbe Zijlstra heeft ook geen
tekenen gekregen, of ze niet gezien, maar het gebeurde. Elf jaar lang ergens
naartoe gewerkt en binnen een etmaal was het klaar.
Het verschil tussen gekte en succes is de uitkomst.
Het verschil tussen gekte en succes is de uitkomst.