Democratie

De neergang van Wilders is volgens velen zijn eigen schuld: hij had niet moeten breken; hij had zijn campagne niet moeten terugbrengen tot één item; hij had zijn partij beter in de hand moeten houden.

Ik denk dat het verlies van Wilders  vooral een overwinning is van zijn collega politici. Niet omdat ze inhoudelijk sterker waren; niet omdat ze betere debaters waren, maar wel omdat ze hebben besloten geen cordon sanitair te vormen.

Daarom is het ook een overwinning van de journalistiek.

Overal, in de tweede kamer, op radio en TV, mocht Wilders mensen beledigen en groepen in de samenleving wegzetten. Nooit kon hij zich succesvol beroepen op het feit dat hij niet mocht zeggen wat hij dacht. Ja, toen er een rechtzaak tegen hem werd aangespannen. Maar die won hij.

Ook het feit dat hij als gedoger mee mocht regeren is een overwinning, vooral van Rutte. Goed, het betekende twee jaar stilstand, maar het voorkwam erger. Democratie is nou eenmaal langzaam.

Wilders is terug in zijn hok. Ik vind de PVV een belangrijke partij, net zoals ik de Partij voor de Dieren belangrijk vind of de SP. Maar ze moeten niet te groot worden. Ze moeten de luizen in de pels blijven die een scherp oog hebben voor misstanden en niet ophouden daar lastige vragen over te stellen.

Het verlies van Wilders toont aan de je de kiezer kan vertrouwen. Democratie heeft, mits je de vrijheid van het woord koestert, een zelfreinigende werking. 

Ik denk dat Nederlandse politici en journalisten het handboek voor moeilijk opvoedbare kinderen goed gelezen hebben.