Meninkjes

Vandaag de eerste reacties op het nieuwe regeerakkoord, dat overigens maar voor een deel bekend is. Maar Nederland zou Nederland niet zijn als niet iedereen daar al een mening over heeft (waarom zou je mensen vermoeien met teveel feiten? Het is nooit te vroeg voor een conclusie).
Ondanks dat ik de SP een reactionaire en inmiddels veel te grote partij vind was ik weer onder de indruk van Marijnissen.
Ik vond hem vorige week bij Pauw en Witteman ook al ijzersterk toen hij heel goed formuleerde waarom het AD de ranzigheid voorbij was door op hun site amateurbeelden van de moord op een jongen te zetten (met in dezelfde uitzending een glansrol van Sugar Lee Hooper, die een sterkt staaltje verborgen autochtonenracisme ten beste gaf: ‘Scheveningers zijn hele lieve mensen. Die dat gedaan hebben waren niet van hier. Die waren uit Rotterdam ofzo.’). In dezelfde uitzending ook stelde Marijnissen als enige kritische vragen aan een donkere, Belgische ambtenaar van burgerlijke stand die door sommige aanstaande bruidsparen niet geaccepteerd werd vanwege zijn huidskleur. De rest van de tafel, inclusief Pauw en Witteman, zaten weer heel correct mee te verontwaardigen over zoveel racisme bij onze Zuiderburen, maar Jan wilde weten hoe het zat en of dat nou wel echt racisme was.
Ook vanavond bij NOVA vond ik hem stukken beter dan Halsema en Rutten, die nogal voorspelbaar in hun afwijzing van het beleid waren. Marijnissen bleek veel onafhankelijker te zijn (kan ook makkelijk want zijn partijgenoten zullen hem weinig tegenspraak [durven] geven): hij was redelijk mild over het regeerakkoord; zei als enige aan tafel dat zijn oordeel onder voorbehoud was omdat niemand het akkoord uberhaupt in z’n geheel heeft kunnen inzien en vond, in tegenstelling tot Halsema, dat het nieuwe milieubeleid wel degelijk een kentering was ten opzichte van het beleid van de afgelopen jaren.
Ik meende overigens te zien dat hij zich kapot ergerde aan de eendimensionale verontwaardiging van Halsema. Of was dat projectie?
In Nova vanavond uiteraard ook een blokje ‘Wat vindt de man in de straat?’ Nou, de man in de straat vond het helemaal niks. Werkelijk niemand had een goed woord over voor het nieuwe beleid, dat ze dus nog helemaal niet kenden. Ze verwachtten er allemaal niets van; de politici spraken in verkiezingstijd allemaal mooie woorden, maar draaiden daarna weer 180 graden. Inderdaad blijkt het wapengekletter van Bos in verkiezingstijd wel erg veel gekletter en weinig wapen te zijn, maar de man in de straat moet maar eens bij zichzelf nagaan hoe consequent hij zelf is. Ik heb het eerlijk gezegd helemaal gehad met het gekanker op politici. Het is allemaal de schuld van ‘de hoge heren in Den Haag’. Wel zo makkelijk, dan hoef je zelf niet na te denken. Een kwestie van luiheid. Een kwestie van afschuiven. Kwestie van 'het is sowieso nooit mijn eigen schuld'. Een kwestie van welvaart: vermoei me niet met feiten, ik heb al een mening.