Van der Keuken's egotrip

Was altijd een aanhanger van het TV-programma 'De keuringsdienst van waarde', maar na vanavond niet meer.
Te gast bij 'De leugen regeert' was Teun van der Keuken, de maker van de serie afleveringen die gaat over slaafvrije chocolade. Voor diegenen die het nooit gezien hebben: Van der Keuken voert actie tegen chocoladefabrikanten omdat volgens hem, vooral in Ivoorkust, veel kinderen als slaven op de cacao-plantages werken.
Interessante actie; sympathiek ook.
De journalist Vincent 't Sas (al tien jaar woonachtig in Ivoorkust) beweert echter dat het allemaal wel meevalt met die slaven. Sterker nog, hij heeft een heel aantal plantages bezocht en nooit iets aangetroffen dat op slavernij lijkt.
Vanavond waren van der Keuken en 't Sas te gast bij 'De leugen regeert'.
Wie van de twee er gelijk heeft kan ik onmogelijk beoordelen. Ik was nooit in Ivoorkust en ik zit niet in de cacao-wereld.Ik hou niet eens van chocola.
Wat ik wel kon beoordelen was de uitzending en zoals vaak bij mensen die fanatiek met 'de goede zaak' bezig zijn, leek mij dat het ego van Van der Keuken belangrijker was dan de feiten.
De manier waarop van der Keuken zijn criticaster aanviel, niet uit liet spreken; de manier waarop hij tot drie keer toe van 't Sas ervan bleef beschuldigen dat hij de afleveringen van 'De keuringsdienst van waarde' nooit gezien had, terwijl gespreksleider Felix Meurders steeds benadrukte dat dat wel het geval was, verraadden een volstrekt gebrek aan zelfkritiek. Of, zoals Birgit Donker (hoofdredacteur NRC en deze keer lid van de Mediaraad) zei: 'Met journalistiek heeft dit weinig te maken, dit is activisme'.
Waarom komt er altijd een punt waarop activisten de werkelijkheid uit het oog verliezen en feiten gaan aanzetten of verdraaien? Waarschijnlijk omdat ze een heleboel werk hebben verzet en niet halverwege geconfronteerd willen worden met feiten die ze niet welgevallig zijn. Zoals een tegelzetter die net een keuken heeft getegeld en alles weer weg kan halen omdat hij niet de keuken, maar de badkamer had moeten doen.
Beetje kromme vergelijking wellicht, maar ik kom even niet op iets beters.
Als Van der Keuken zeker was geweest van zijn zaak, had hij zijn criticaster rustig en met feiten in de hoek gezet. Nu was het een verwend jongetje dat z'n zin niet krijgt.
Jammer, omdat het me ook doet twijfelen aan het journalistiek gehalte van al die andere 'Keuringsdienst van waarde' afleveringen waar ik zo van genoten heb. Wat hebben ze daar weggelaten? Wat hebben ze daar aangedikt?