#IhavenoideaifIhave deel 2

Afgelopen donderdag vroeg ik de luisteraars of het seksuele intimidatie is als je een vrouw tijdens een etentje vraagt of ze met je wil zoenen. En ik vroeg of het aanranding was een vrouw op de mond te zoenen als je dacht dat zij dat ook wilde.

Er reageerden veel vrouwen en zij waren unaniem in hun antwoord: nee, er is geen sprake van intimidatie noch aanranding. Opvallend genoeg waren wel een paar mannen die daaraan twijfelden. Maar dat kan natuurlijk ook overcompensatie zijn, na alle negatieve reacties op het mannelijk gedrag.

Verder was er een man die bekende dat hij vroeger zo verlegen was dat het meest intimiderende dat hij ooit gedaan had, was een kaartje sturen.

En er was één vrouw die zelf regelmatig met mannen begon te zoenen dus die had er sowieso geen problemen mee.

Tot slot had één dame zich enorm opgewonden.

Het ging erom dat ik zei dat mijn tactiek om gewoon middenin een gesprek te vragen of een vrouw wilde zoenen veilig was, omdat als ze dat niet wilde, ik dan altijd kon zeggen dat ik maar een grapje maakte en dat zij geen gevoel voor humor had.

Deze dame vond het intimiderend en manipulatief om een vrouw gebrek aan humor te verwijten.

Waarmee maar weer aangetoond is hoe lastig humor is, want ik dacht dat wel duidelijk was dat die opmerking een grapje binnen de column was, en niet iets wat ik rechtstreeks tegen een vrouw zei. Een doos in een doos dus eigenlijk, en dan zeg ik er meteen bij dat ik hier een uitdrukking gebruik en geen seksistische opmerking maak. Of misschien maak ik eigenlijk een grap. Zodra je een grap gaat uitleggen wordt de grens vaag.

Nou sprak ik een vriend die al jaren in NY woont en werkt en hij zei: als jij in Amerika een vrouw zoent na een etentje en zij doet de volgende dag aangifte dan je je baan kwijt.

Zo’n cultuur moeten we hier niet willen.

Daarom vind ik het ook zo lastig dat de huidige discussie dreigt te vervallen in karikaturen van vrouwen als slachtoffer en mannen als roofdieren.

Dat is echt te makkelijk.

Harvey Weinstein heeft ongetwijfeld op grove schaal misbruik gemaakt van zijn macht, dat is walgelijk, maar er zullen echt ook vrouwen geweest zijn die met hem naar bed gingen om een rol te bemachtigen. Daar is niets slachtoferigs aan, dat is blinde ambitie.

Wat je nu dreigt te krijgen is een mannenklopjacht. De journalist Arnold Karskens bijvoorbeeld heeft vrouwen opgeroepen namen te noemen van tv bazen in Hilversum die hun boekje te buiten zijn gegaan.

Dat is gewoon een variant op het Polenmeldpunt van de PVV: zonder enig bewijs, mensen aan de schandpaal nagelen: een mannenmeldpunt.

Ik begrijp dat het ontzettend lastig is voor vrouwen om iets te bewijzen omdat er meestal geen getuigen zijn. Maar datzelfde probleem speelt natuurlijk voor de mannen die aangeklaagd worden: hoe moeten zij hun onschuld bewijzen?

Een bijkomend probleem is dat er met twee maten gemeten wordt. Een uit zijn mond stinkende, negentig kilo wegende directeur met roos op zijn pak zal eerder als ongewenst intiem ervaren worden dan de knappe zanger van een band.

            De Rolling Stones spelen nog steeds voetbalstadia vol. Als er ergens sprake was van seksueel machtsmisbruik, was het wel in de hotelkamer na afloop van een concert.

Zo zijn de meeste teksten van Amerikaanse rappers buitengewoon seksueel intimiderend. Ze verdienen er miljoenen mee.

Jan Wolkers gunde zichzelf alle mogelijke seksuele genoegens, maar het seksleven van zijn vrouwen werd door hem dictatoriaal gecontroleerd. Hij heeft er geen boek minder om verkocht.

Het maakt dus uit wie het doet.
Nou ja, het is goed dat de discussie gevoerd wordt, maar we moeten waken voor Amerikaanse toestanden. Daar waar de regels het strakst zijn, vinden de meeste uitwassen plaats.
Mannen moeten met hun tengels van vrouwen afblijven, maar het moet ook weer geen preutsheid 2.0 worden.