Mijn grootvader dacht dat homoseksualiteit aangeleerd gedrag
was. In die tijd een breed gedragen mening, inmiddels weten we beter.
Ik moest de afgelopen week aan hem
denken toen het ging over transgenders. Naar aanleiding van de gemeente
Amsterdam die met een
genderneutrale taalgids voor ambtenaren kwam en de NS die ‘Beste reiziger’ gaat zeggen ipv ‘Dames en heren.
Ik betrapte mezelf erop dat ik dezelfde
twijfel had als mijn grootvader indertijd: is het nou echt zo dat je in een
verkeerd lichaam geboren kan worden? Twijfelen er echt zoveel mensen aan hun geslacht?
Is het geen mode verschijnsel? Praten mensen het elkaar niet aan?
Een tijdje geleden las ik een verhaal
over een man die zich had laten ombouwen tot vrouw en later weer terug tot man.
Maar, dacht ik, je moet je
oordeel niet laten bepalen door uitwassen. Ik vind al die clipjes van rappers
met gouden kettingen die tegen de billen staan te rijden van ‘bitches’ zoals
vrouwen in die kringen schijnen te heten, ook uitwassen. Maar daarom veroordeel
ik heteroseksualiteit nog niet.
Daarbij,
was mijn jeugheld David Bowie niet androgyn?
Dus ik besloot dat ik het prima vond dat we onze taal
herzien en dat er genderneutrale wc’s komen. Democratie kost nou eenmaal geld.
Ik werd weer aan het twijfelen
gebracht door een interview in de NRC met een van de transgenders die het onderwerp
op de agenda heeft gezet. Hij vindt dat er in de geboorte akte moet komen te
staan: ‘Bij geboorte gezien als meisje’ en hij vindt dat we niet meer beschuit
met roze of blauwe muisjes moeten eten, maar, neutrale, witte.
Ook spreekt hij mij, de lezer, rechtstreeks aan. Hij zegt:
‘Mijn bestaan roept ook vragen over uw wezen op’.
Nou, ik twijfel aan veel, vroeger meer dan nu, maar de
zekerheden díe ik heb worden echt niet aan het wankelen gebracht door de aanwezigheid
van een transgender.
Wat een zelfoverschatting. En wat een betutteling om het
over de kleur muisjes te hebben.
Je ziet dat vaak met de
verspeiders van een ‘heilige’ boodschap: ze zijn zo dwingend. Je zag dat bij de
Zwarte pieten discussie ook.
Ze doen denken aan zwarte kousen dominees, aan orthodoxe
imams, aan mensen die zeggen dat drie druppels Bachremedie beter is dan
chemotherapie.
Dit soort predikers zijn juist een vijand van de acceptatie.
Ik word vanzelf anti als iemand me, vol morele superioriteit, zegt wat ik wel
en niet mag doen.
Ruud Gullit en Frank Rijkaard
hebben meer betekend voor de acceptatie van Surinaamse Nederlanders dan welke politicus
of actiegroep of demonstratie ook. Eberhard van der Laan doet meer voor de
acceptatie van kankerpatienten dan welke folder of media campagne ook. Niet
omdat ze het er voortdurend over hebben, juist niet.
Wat trangenders echt zou helpen is een voorbeeld; een
Gullit, een van der Laan. Iemand die we kunnen bewonderen om wat hij kan en die
toevallig ook transgender is.
Als destijds Joseph Luns had
gezegd dat hij homo was, had mijn grootvader homoseksualiteit zonder enig
probleem geaccepteerd.
