Vernieuwing komt vaak uit onverwachte hoek. Maar dat het dit keer van de leider van de katholieke kerk zou komen had ik een half jaar geleden niet durven dromen.
Misschien is zijn boodschap op zich niet zo vernieuwend (het appel op soberheid heb ik al vaker gehoord), maar het feit dat hij daar voor zichzelf zulke verstrekkende consequenties aan verbindt, is dat wel. Daar waar de meeste leiders of popsterren of commentatoren zich schuldig maken aan salonsocialisme leeft deze paus volgens zijn zelfopgelegde wetten.Nu weer vraagt hij de kardinalen en bisschoppen om niet in luxe limousines te rijden omdat de katholieke kerk volgens hem ‘een arme kerk voor arme mensen’ moet zijn. Zelf nam hij net een Renaultje 4 van dertig jaar oud in ontvangst.
Eerder al stond hij erop zelf zijn hotelkamer te betalen en ook ging hij niet wonen in het luxe tien kamer appartement in het apostolisch paleis.
Geloofwaardigheid staat of valt bij consequent zijn. Dat is waarom de Marcel van Dammen van deze wereld zo lastig te pruimen zijn.
Daar komt nog iets bij. Indirect houdt de paus alle CEO’s van grote bedrijven een spiegel voor. Zonder iemand te bekritiseren laat hij zien: zo kan het ook als je aan het hoofd staat van een machtige en rijke organisatie. Je kan je druk maken over het feit dat je een paar ton minder verdient dan je collega die bij de concurrent werkt, maar je kan je er ook niks van aantrekken. Dat is het wezen van de vernieuwer: hij let niet op de anderen, maar gaat zijn eigen weg.
Een paus die zo rigoureus afziet van luxe doet meer voor de discussie over beloningen en bonussen dan welk wetsvoorstel, welke gedragscode ook.
