Of we straks een centrum links of centrum rechts kabinet
krijgen wordt in hoge mate bepaald door Maurice de Hond en consorten. Of liever
gezegd, door de media die de peilingen (verkeerd) duiden.
Dat staat te lezen in een interessant artikel van Tom van
der Meer en Armen Hakhverdian op de site van de Universtiteit van Amsterdam.
Zij stellen dat de droge uitkomst van opiniepeilingen de
kiezer niet beïnvloedt, maar de positieve of negatieve duiding ervan wel. En
daar gaat het fout: want de wekelijkse verschuivingen in zetelaantallen zijn
het gevolg van meetonzuiverheid. Met ander woorden: één of twee zetels erbij of
eraf betekent helemaal niets.
Toch worden dit soort verschillen breed uitgemeten in de
pers en geduid als een trend. Omdat kiezers graag bij de winnaar horen ontstaat
er een effect dat zichzelf versterkt: de winst van de virtuele winnaar van twee
zetels wordt groter, het verlies aan de andere kant ook.
In één van mijn favoriete James Bond films, Tomorrow never
dies, probeert een megalomane mediamagnaat een oorlog tussen Engeland en China
te ontketenen om er vervolgens over te kunnen berichten. Hij creëert het onderwerp om meer lezers en kijkers te krijgen. Dat is in grote lijnen wat opiniepijlers
en journalisten in Nederland ook doen.
