Zit al dagen in mijn hoofd met dat liedje ‘All the world is green’ van Tom Waits. Het wordt namelijk gebruikt in de mooie film ‘Butterfly and the diving bell’ over een man die na een hersenbloeding alleen nog zijn linkeroog kan bewegen.
Van mooie films onthoud ik altijd een of twee momenten. Zoals van ‘Magnolia’ als het ineens kikkers begint te regenen. Of zoals van bovengenoemde film als hij in zijn rolstoel met zijn ex-vrouw en hun kinderen op het strand staat. Het beeld past prachtig bij Waits of andersom: de schoonheid van het strand en daarnaast de tragiek van de rolstoel.
Ik hoopte het fragment op youtube te vinden, maar het stond er niet op. Ik kijk de laatste tijd steeds vaker mooie oude fragmenten op Youtube in plaats van gewone TV omdat ik de hoeveelheid licht verteerbare, pathetische en/of inhoudsloze programma’s van zelfingenomen (semi) bekende/onbekende Nederlanders op TV niet meer aankan. Je moet na een avond Nederlandse TV echt douchen om de ranzigheid weg te spoelen.
Van Waits staan een heleboel prachtige nummers uit liveshows en videoclips op youtube. Evenals een aantal interviews met David Letterman. Eerlijk gezegd was ik nogal verbaasd om hem daar aan te treffen, want de ‘Late night show’ is niet het decor dat ik bij Waits vind passen. Zeker omdat je weet dat de vragen en antwoorden van te voren tot in detail worden doorgenomen. In feite is het het soort televisie dat ik zo verschrikkelijk vind.
Tot ik me realiseerde dat Waits gewoon een hele goeie entertainer is. Een soort Frank Sinatra, maar dan tegenovergesteld: de doorrookte, aan alcohol verslaafde maar vriendelijk en humoristische loser. Het is gewoon een imago, want Waits woont bij mijn weten al twintig jaar met zijn vrouw en drie kinderen op een boerderij, drinkt niet en werkt hard.
Het maakt niet uit want bijna al zijn teksten prachtig: ‘You’re east of east St. Louis/and the wind is making speeches/and the rain sounds like a round of applause’ (Time) of: ‘I fell into the ocean/when you became my wife/made it all against the sea/to have a better life (All the world is green). Het is altijd beeldend, altijd weemoedig en door zijn rauwe stemgeluid wordt het nooit pathetisch.
Ik vond drieendertig Waits fragmenten op internet. Dat is ongeveer hondervijftig minuten. Op dezelfde avond wordt op de tien Nederlandse zenders samen drieduizend minuten TV aangeboden.