Maastricht

Een aantal dagen in een hotel in Maastricht in verband met onderzoek voor mijn nieuwe boek. Al is het gevaarlijk al te veel prijs te geven over iets dat, op twaalf bladzijdes na, nog helemaal geschreven moet worden (‘Verzoek ik de goden niet?’; ‘Leg ik mezelf niet teveel druk op?’): een van de romanpersonages in het boek lijkt verdacht veel op mijn ‘andere’ grootvader. Niet die van MODWZHM dus.
Aangezien hij is geboren en getogen in Limburg ging ik op zoek naar zijn geboortehuis in Valkenburg; de huizen waar hij woonde in Maastricht en zijn voormalige school. Verder wilde ik de stad ondergaan.
Maastricht voelt goed. Heel goed eigenlijk. Ik weet niet of het komt omdat ik eindelijk weer eens tot acht uur ‘uit kan slapen’ of omdat ik me voor het eerst sinds tijden weer helemaal kan wijden aan mijn boek, maar het lijkt er op dat mensen hier vriendelijker en zachter zijn dan in de rest van Nederland.
Misschien heeft het ook te maken met de onhollandse sfeer die de stad ademt.
Huizen worden gebouwd met het materiaal dat voorhanden is en aangezien de Pietersberg om de hoek ligt zijn de meeste huizen opgetrokken uit zachte mergelsteen die daar wordt gewonnen. Verder zijn kozijnen en stoepranden van Belgisch hardsteen en zijn de straten en stoepen gemaakt van kasseien in plaats van bakstenen en grijze tegels met kauwgom. Het geeft de stad een buitenlands karakter en maakt dat het voelt alsof ik met vakantie ben, wat - ik benadruk dit maar even voor ieder die denkt dat schrijven gelijk staat aan in hotels zitten, in whirpools hangen, uren aan tafels van sterrenrestaurants zitten en af en toe op een verloren moment wat op een papiertje krabbelen - beslist niet het geval is. Mijn hotelkamer heeft niet eens een bad.
Het lijkt er ook op dat er hier veel meer bijzondere winkels zijn. Natuurlijk hebben ze hier ook een H&M en een Blokker en een Free Record shop (waar ze mijn CD niet hadden) maar ook allerlei winkels die ik ergens anders nog nooit ben tegen gekomen.
Het gebrek aan een goede platenwinkel word trouwens ruimschoots gecompenseerd door zonder twijfel de mooiste boekwinkel van Nederland: boekhandel Dominicanen. Die bevindt zich namelijk in een oude kathedraal, vlakbij het Vrijthof. In het schip staan tien meter hoge boekenkasten met loopbruggen en achterin op de plaats van het koor is een lunchroom die vergelijkbaar is met een vestiging van de Coffeecompany. Vanaf je stoel aan de leestafel die op een verhoging staat heb je een schitterend uitzicht op de verlichte, mergelstenen beuken en muren van de kerk. Het word je hier wel erg moeilijk gemaakt geen boek te kopen. Ik drink er elke dag koffie.
Een niet helemaal te verwaarlozen verklaring voor mijn enthousiasme is overigens dat mijn boek er in stapels middenin de winkel ligt. Dit in het kader van de nominatie voor de Selexyz-debuutsprijs die ik overigens niet won. Maar daarover meer over een paar jaar, als ik het allemaal verwerkt heb. Maastricht is in ieder geval een goed medicijn.