Onder het hashtag #metoo hebben veel vrouwen de afgelopen
week een boekje open gedaan over sexuele intimidatie en aanranding. Het lijkt
erop dat meer dan de helft er wel eens mee te maken heeft gehad.
Dat is vreselijk.
Inmiddels bekennen sommige mannen schuld onder het hastag
#Ihave.
Ik wilde hier graag het hastag #IhavenoideaifIhave
introduceren en de vraag stellen: wat is precies sexuele intimidatie en wat is
aanranding?
En dan heb ik het niet over de Weinsteins, de Strauss Kahns
van deze wereld. Daar is het zo duidelijk als wat: iemand heeft macht en
misbruikt die.
Nee, ik wil het hebben over mannen zonder macht, zoals ik.
Waar ligt de grens van wat je wel en niet kan doen? Wat hoort
nog bij het spel en wat niet meer?
Laat ik het illustreren aan de hand van een voorbeeld.
Ik had een keer een afspraak met een vrouw. We kenden elkaar
van een feestje, we hadden een leuk gesprek dat niet afgemaakt kon worden omdat
ik weg moest en zouden dat gesprek voor zetten tijdens een etentje.
Nou moet ik erbij zeggen: ik nam
vrijwel nooit initiatief als het om versieren ging. Dat kan je uitleggen als
‘playing hard to get’, in werkelijkheid was het ordinaire angst om afgewezen te
worden. Alleen op momenten dat ik heel zeker wist dat zij mij leuk vond,
ondernam ik actie. Mijn tactiek was het dan om middenin een gesprek ineens te vragen:
‘Zullen we gaan zoenen?’
Die tactiek had een aantal voordelen; Ten eerste was het
onverwacht en zoals generaals in het leger weten is verrassingseffect vaak de
sleutel tot succes.
Ten tweede, het was min of meer veilig: als ze verbaasd was
of beledigd, dan kon ik er altijd nog onderuit door te zeggen dat ik maar een
grapje maakte. En dat zij weinig
gevoel voor humor had.
Als ze ja zei, of ze gaf een dubbelzinnig antwoord als, ‘we
zullen zien’, dan wist ik dat ik beet had. Als ze nee zei, kon ik de rekening
vragen en naar huis.
Een heel enkele keer durfde ik het aan om een vrouw te
zoenen, zonder dit eerst als onderwerp op tafel gelegd te hebben. Maar dan moest
ik echt extreem zeker van mijn zaak zijn.
Zoals die bewuste avond.
Laat ik de signalen noemen die ik interpreteerde als
aanwijzingen dat ze hetzelfde wilde als ik:
1.
Ze lachte om mijn grapjes
2.
Ze legde regelmatig haar hoofd op haar handen en
keek me dan lang aan
3.
Ze vertelde dat ze over me gedroomd had
4.
Ze legde regelmatig haar hand op mijn arm
5.
Ze zei meerdere keren ‘je bent leuk.’
Dus toen we buiten stonden deed ik wat ik vrijwel nooit
deed: ik begon ongevraagd met haar te zoenen.
Even deed ze niets, toen werd ze boos en zei ze dat ze dit absoluut
niet wilde en wat ik wel in mijn hoofd haalde. Daarna ging ze naar huis.
Mijn vraag aan de luisteraar is nu: is er sprake van sexuele
intimidatie als je iemand vraagt of ze met je wil zoenen? En, is er sprake van aanranding als je iemand,
na een avond als omschreven, zomaar op de mond zoent?
Ik lees de reacties graag op Twitter dan wel Facebook.