Ik weet niet met wie ik liever op een onbewoond eiland zou zitten: met een pathologische leugenaar die zich aangetrokken voelt tot foute types, drugs en vrouwen of met iemand die meerdere keren is opgepakt voor geweldsdelicten en die nu zijn ‘vriend’ erbij lapt om daarna glimmend van trots op TV te beweren dat hij het als zijn plicht zag ‘tegenover Aruba en Nederland en Beth’ (de moeder van Holloway).
De uitzending van Peter R. De Vries van afgelopen zondag was het ranzige hoogtepunt van commerciele televisie in Nederland: de dagenlange, ronkende aankondigingen; de eindeloze reclameblokken; de grote, druipende woorden, de domme verontwaardiging. Met als resultaat zeven miljoen Nederlanders met chips en cola op de bank.
Het moet gezegd: de Vries heeft de moderne, Nederlandse equivalent gevonden van de ‘good old’ openbare terechtstelling op het marktplein zoals we die in landen als Iran en Zimbabwe kennen.
En het werkt want gisteravond stonden in een Fries plaatsje honderd mensen klaar om Joran, die zich in een appartement aldaar schuil zou houden, te lynchen.
Het is dezelfde domme, selectieve, pathetische en gevaarlijke morele verontwaardiging als die Patrick van der E. tentoon spreidt als hij zegt dat hij het als zijn plicht voelt om Joran te pakken.
De Vries, en al zijn camera en geluidsmannetjes en redacteurtjes en alle mannetjes bij SBS die glijend op hun stoel zijn gaan rondbellen om extra reclames te verkopen voor de uitzending van afgelopen zondag zijn verantwoordelijk, want het gaat daar echt helemaal niemand om plichts- of rechtsgevoel; het gaat gewoon om geld, spanning en roem.
Wanneer heeft een van deze mannetjes zich trouwens voor het laatst opgewonden over de gruwelijkheden in Darfur? Misschien een idee om daar eens een paar camera’s in een kameel van de Janjaweed te bouwen en er dan met knuppels op af te gaan.