7 juli a.s. is de grote dag van Al Gore. Dan vinden op verschillende podia over de hele wereld concerten plaats onder de naam: Live Earth. In Nederland wordt ook een concert georganiseerd en de publieke omroep doet in een 24 uurs uitzending verslag van alle hoogtepunten op de diverse podia.
De vaste lezer van mijn log weet dat ik de film van Al Gore slecht vond: te Amerikaans, te eendimensionaal, te prekerig. Daarbij werd ik gek van alle paternalistische doemgrafieken met stijgende lijnen.
Alhoewel het kan zijn, ben ik er niet zeker van dat de aarde opwarmt door toedoen van de mens. Voor een overzicht van de argumenten daarvoor verwijs ik naar mijn weblog van 30 november 2006: ‘Wat Gore unconvenient vindt’. Vooral geologen hebben het over een ritme van de aarde (van opwarming en afkoeling) waarop de mens geen enkele invloed heeft.
Dat betekent niet dat ik de zorg rond het klimaat niet deel en ik ben dan ook voorstander van het nemen van maatregelen die de uitstoot van Co2 kunnen beperken. Al was het maar omdat we het risico gewoon niet moeten nemen. Want veranderingen in de natuur zijn vaak lastig terug te draaien. Mijn buurman die bioloog is, legt het altijd zo uit: ‘Processen in de natuur werken als een wip. Je kan heel lang een zware bal de wip oprollen zonder dat er iets gebeurt, maar als de bal eenmaal over het middelpunt heen is, slaat de wip om. En probeer dan de bal maar eens terug te rollen.’
Oftewel, de natuur heeft een hang naar evenwicht en doet er alles aan om dat evenwicht te behouden. Maar als het eenmaal is omgeslagen doet het er alles aan om dat nieuwe evenwicht te behouden en dan kan je niet meer terug.
Nou ja, ik ben dus voor maatregelen maar volg de lijn van de meeste milieu-activisten niet.
Wie schetste dan ook mijn verbazing toen mij een paar weken geleden werd gevraagd of ik voor 7 juli het ‘Klimaatlied’ van Nederland zou willen schrijven. Soort ‘We are the world’ maar dan over de aarde in plaats van over hongerende kinderen. Het is de bedoeling dat het gezongen wordt door bekende Nederlandse artiesten; dat het makkelijk mee te zingen is; dat het niet prekerig is; dat het optimistisch is; dat iedere partij zich er in moet kunnen herkennen; etc.
Vrij makkelijk werkje dus.
Ik moet zeggen dat ik, na enige twijfel, zeer vereerd was met dit aanbod. Zeker ook omdat de organisatie, Coolclimate, een zeer breed en, voorzover ik het nu kan overzien, ruimdenkend platform is. Niet alleen Femke Halsema of Roel van Duin types, maar ook Beau van Erven Dorens en Wubbo Ockels werken mee. Voor ieder die zich er in wil verdiepen: www.coolclimate.nl.
Zit dus nu te zwoegen op een lied over klimaatverandering zonder dat het pathetisch wordt. Dat is behoorlijk zweten, zeker nu het dezer dagen weer veel te warm is voor de tijd van het jaar.