Jan heeft me dit keer echt teleurgesteld. Ik was altijd onder de indruk van zijn welsprekendheid; van zijn goed geformuleerde gedachten; van zijn grammaticaal correcte zinnen. Jan was helder; nooit wollig; Jan gebruikte geen modewoorden, maar degelijke, Hollandse woorden die al decennia lang meegaan; woorden die de tand des tijds hebben doorstaan.
Het Telegraaf-interview viel dan ook rauw op m’n dak:
‘Een dikke, extra plus.’
Dat valt in de categorie: ‘helemaal top’; ‘Je bent een kanjer’; ‘Ga maar lekker zitten’.
‘Een dikke, extra plus’, schurkt aan tegen: ‘Het was een superavond’; ‘Een stukje beleving’ en ‘Het verzekeringsgebeuren.’
Je hoort het Rene Froger zeggen. Je ziet Henk Jan Smits achter een jurytafel zitten. Je ruikt Gordon.
‘Een dikke, extra plus’ hoort bij een Opel Vectra of een Hyundai Santa Fe. Het hoort bij kleine, zweterige kamertjes in grote glazen gebouwen. Het hoort bij systeemplafonds; bij witte koltruien met gouden kettingen. Het hoort bij opdekdeurtjes; gipswandjes; Rob Verlinden; Jaccuzi’s in een achtertuintjes van drie bij drie meter; bij ‘luxe vijf sterren vakantiewoning’; bij ‘Vitamust’ van Conny van Breukhoven.
Niet bij Jan.
Het resultaat is ernaar. Voor het eerst in zijn loopbaan als SP voorman wordt Marijnissen aangevallen door zijn eigen partijgenoten. Niet vanwege de inhoud, maar vanwege zijn taalgebruik.
‘Een dikke, extra plus’?? Is dat onze Jan? Is dat ons toonbeeld van degelijkheid, is dat onze oud-lasser? Is dat de taal van een socialistische leider die terug wil naar de jaren vijftig?
Jacques Tichelaar wist ook niet wat hij hoorde. Hij schrok zich rot en opende onmiddelijk de aanval. Dit is geen taal voor een oud vakbondsman.
Ik deel de teleurstelling volledig.
Aan de inhoud van Jan’s uitspraak kan het niet gelegen hebben. Hij heeft dit al vaker beweerd, daarbij doet hij in het bewuste interview in de Telegraaf een heel genuanceerde uitspraak over deze kwestie: niemand is er toe verplicht, maar het zou mooi zijn als.... Niks bijzonders.
Ik raad al die verontwaardigde SP-stemmers (nogmaals) aan het partijprogramma van de partij eens goed te lezen. Daar staan veel schokkender dingen in. Gelukkig wel degelijk geformuleerd.