Er zijn twee liedteksten van mij opgenomen in een dichtbundel voor kinderen van Querido, wat ik vooral een eer vind omdat ik nu tussen de door mij zo bewonderde Rob Chrispijn en Toon Tellegen sta.
Ted van Lieshout, de samensteller, vroeg mij om bij de presentatie in de theaterzaal van de Openbare Bibliotheek twee liedjes te zingen, te weten: ‘Bart, Tom en ik’ (waarvan de tekst in de bundel is opgenomen) en ‘Contract’, dat er niet in staat.
Er is met ‘Contract’ iets raars aan de hand: het is veel bekender dan ik. Dat merkte ik ook weer bij deze presentatie: bijna iedereen kent het, maar niemand weet dat het van mij (en Alberto) is. Het verschijnt de laatste tijd ook op de ene na de andere verzamel CD, terwijl het al 10 jaar oud is en indertijd helemaal niet zo lang in de hitlijsten heeft gestaan. Kennelijk is het blijven hangen.
Ik aarzelde toen mij gevraagd werd het te zingen, maar natuurlijk ging ik uiteindelijk wel akkoord. Die aarzeling is namelijk een beetje voor de vorm. Ik vind het genant om nog steeds op dat ene lied te teren, maar aan de andere kant is het heel prettig dat mensen direct weten wie je bent. In die zin heeft het lied de leiding overgenomen: het neemt mij bij de hand en stelt me voor. In plaats van omgekeerd.
De presentatie was overigens veel levendiger dan ik me had voorgesteld. Ik dacht dat dichters teruggetrokken Walter de Rochebrune types waren die slechts na lang aandringen van hun uitgever uit hun tuinhuis gekropen kwamen. Maar niets is minder waar. Ik heb me geen moment verveeld ondanks het feit dat zeker twintig dichters hun gedichten kwamen voorlezen.
Helaas waren Rob Chrispijn en Toon Tellegen er niet. Daarom hier nog maar even enkele favoriete regels:
'Jij had ogen met uitzicht op zee/die me nooit hebben aan gekeken/Jouw billen in een spijkerbroek, daar zijn geen woorden voor/Nou ja, de eerste paar weken' (Chrispijn) en;
'Ik trok een streep/tot hier, nooit ga ik verder dan tot hier/Toen ik verder ging trok ik een nieuwe streep/ en nog een streep' (Tellegen)